Tu zaglądamy do głowy Twojej świnki – bez stetoskopu, za to z dużą dawką ciekawości i zrozumienia. Dlaczego świnka piszczy, gdy widzi lodówkę? Czemu znika pod siankiem, gdy tylko ruszysz ręką? Co oznacza to tajemnicze „popcorning”, które brzmi jak przekąska, a jest objawem dzikiej radości?
W tej kategorii przybliżamy język ciała świnek morskich, ich potrzeby społeczne, emocje i zachowania, które czasem zaskakują, a czasem po prostu wołają o pomoc. Dowiesz się, co jest normą, a co może być sygnałem stresu, choroby albo... potrzeby towarzystwa.
To miejsce pełne wskazówek, które pomogą Ci lepiej zrozumieć swojego kudłatego lokatora – zarówno jeśli jesteście dopiero na etapie „pierwsze wspólne chrupanie ogórka”, jak i wtedy, gdy znacie się już na wylot.
Bo szczęśliwa świnka to nie tylko ta dobrze nakarmiona – ale też ta, która czuje się bezpiecznie, ma kontakt z opiekunem i może być sobą. Zaglądnij tu, jeśli chcesz nauczyć się słuchać swojej świnki... nawet jeśli mówi do Ciebie tylko serią pisków i pomruków.
Świnka morska nie je, siedzi osowiała, wydaje dziwne dźwięki lub traci równowagę? To mogą być objawy poważnej choroby. Kawie domowe potrafią długo ukrywać złe samopoczucie, dlatego każdy opiekun powinien znać objawy, które wymagają szybkiej reakcji i wizyty u weterynarza.
Świnki morskie to zwierzęta stadne, ale ich potrzeby społeczne może zaspokoić wyłącznie towarzystwo innych świnek. Wspólne mieszkanie z psami, kotami, królikami, chomikami czy szczurami niesie ze sobą poważne ryzyko: stres, pogryzienia, urazy i choroby. Drapieżniki takie jak kot czy pies mogą postrzegać świnkę jako ofiarę, a króliki – mimo łagodnego wyglądu – często dominują i ranią mniejsze świnki. Chomiki i szczury to z kolei terytorialne gryzonie, które nie akceptują innych gatunków. Bezpieczne współistnienie świnki z innymi zwierzętami jest możliwe tylko przy zachowaniu ścisłego nadzoru i odrębnych przestrzeni. Najlepszym towarzyszem świnki morskiej zawsze będzie inna świnka morska.